Zonder gerichte aanpak kunnen vrijgekomen gebouwen en percelen leiden tot verloedering of crimineel misbruik. Tegelijk biedt een nieuwe bestemming van deze locaties een unieke kans om maatschappelijke opgaven samen te brengen: van biologische landbouw en natuurontwikkeling tot recreatie en educatieve initiatieven.

Veel boeren willen blijven ondernemen, maar dan in een andere vorm. En dan is er nog een nieuwe generatie die nog geen boer is, maar dat graag zou willen. Al dan niet in een community. Samen met de boer gaan we daarom op zoek naar nieuwe manieren van ondernemen. Door hen te faciliteren, te betrekken en kennis te verzamelen, geven we het platteland een nieuw impuls.

Voor inwoners betekent dit dat hun vertrouwde leefomgeving verandert. Daarom is heldere communicatie essentieel: over waarom functies veranderen en hoe dat bijdraagt aan een vitale regio.

Er zijn genoeg mogelijkheden om invulling te geven aan VAB’s. Daarover lopen gesprekken met boeren en er ontstaan al initiatieven. Het beleid speelt nog te weinig in op de ambities die we in de Peel hebben. De regels zijn nog gestoeld op oude systemen, dus maatwerk en experimenten zijn nodig om nieuwe oplossingen te zoeken.

De overheid wil (toekomstige) boeren faciliteren met beter beleid. Dat vraagt om lef om dingen anders te doen. Dat we in de Peel altijd al pionieren, komt daarbij goed van pas. Cruciaal is dat boeren, inwoners en de overheid het gesprek voeren op inhoud én op waarden. Het gaat deels over de praktische gebiedsinrichting. Maar óók om cultuur, vertrouwen en gedeeld eigenaarschap. Over hóe we werken aan een woon- en leefomgeving , voorzieningen en bereikbaarheid en welk gevoel we daarbij hebben. Dat laatste is nog geen gemeengoed, maar wel belangrijk.